Zoals je kon lezen in mijn vakantieverslag deed ik een telefonisch intakegesprek bij COS (centrum van ontwikkelingsstoornissen) om verder te kunnen onderzoeken wat we kunnen doen voor Remus en zijn anders-zijn. Ik wil hierover schrijven om andere ouders een hart onder de riem te steken en te laten weten wat je ongeveer kunt verwachten.
Dit gesprek stond al maandenlang vast, want zoals met alles in de sociale wereld moet je een engelengeduld hebben en vaak lang wachten. Ik was zelf niet erg zenuwachtig voor het gesprek, want ik wist dat het gewoon een verkennend gesprek zou zijn en er pas daarna zou overgegaan worden op eventuele testen.
Eerst moest ik een hele vragenlijst gaan invullen over Remus en doorsturen voor het gesprek plaats vond. De vragenlijst bestond min of meer uit vragen die ook de neuropediater stelde en ik probeerde ze zo goed mogelijk in te vullen.
Het telefonisch intakegesprek bij COS
Uiteindelijk werd ik stipt gebeld om 10.30 uur en kreeg ik een vriendelijke dame aan de lijn. Ze stelde me redelijk wat vragen rond Remus, over hoe hij is, zijn gedrag, over wat de kinderopvang eventueel zegt en over zijn andersheid. De dame was erg luistervaardig, zonder oordeel en stelde ook altijd de juiste bijvragen.
Ze liet me ook wel vertellen, ook al was het misschien niet erg relevant, ze luisterde oprecht en ging mee in mijn verhaal. Het was erg fijn om gehoord te worden en vooral dat alles niet bekeken wordt vanuit een negatieve hoek, maar eerder vanuit de unieke hoek die Remus heeft.
Testen: twee opties
Na het gesprek gaf de dame aan dat er twee opties waren om testen te doen: er is de uitgebreide procedure en de korte procedure.
- De korte procedure is nog maar sinds kort in voege (sinds juli) en enkel voor heel jonge kindjes. Deze procedure is korter en bevat korte testen en een gesprek met de psychologen, als ik het goed heb. Ik vind daarover eigenlijk weinig informatie online. Deze kortere procedure kan al gebeuren in het najaar, maar de vraag is of deze korte procedure een goed zicht kan geven op de noden van Remus.
- De lange procedure is een volledig onderzoek waarbij het onderzoek veel uitgebreider is en waarbij de experten je kindje gaan observeren in zijn vertrouwde omgeving, zoals thuis en in de crèche. Het voordeel van deze procedure is dat je een uitgebreid verslag hebt waarbij je zekerder bent dat er conclusies kunnen getrokken worden. Nadeel: de wachttijd bevat ongeveer 1 jaar.
Die wachttijden zijn zeer schrijnend in dit veld, mocht Remus bijvoorbeeld ouder zijn en pas later aangemeld zijn, zou er een wachttijd zijn van 3,5 jaar (!!!). Omdat we Remus voor zijn 2 jaar hebben aangemeld, geven ze voorrang aan hem.
-> Welke procedure wordt het? De dame aan de telefoon twijfelde of de korte procedure genoeg informatie zou geven bij Remus en daarom ging ze eerst eens polsen in haar team. Binnenkort weten we meer.
Wat na het telefonisch intakegesprek bij COS?
Er zijn twee diensten die intussen kunnen helpen:
- Vzw Victor
Zij zijn een thuiszorgdienst die ondersteuning bieden voor personen met (een vermoeden van) autisme en hun omgeving. Het komt erop neer dat ze bij je thuis komen en je helpen met de opvoeding van je kind, zodat je hem de beste handvaten kan geven om te leren en te blijven ontwikkelen. Dit alles met oog op de sterktes van het kind. Ik denk dat dit vooral regionaal is, ik heb geen zicht op andere diensten in andere regio’s. - Revalidatiecentrum
In een revalidatiecentrum gaan ze met behulp van verschillende soorten therapieën stimuleren en aanzetten tot ontwikkeling. Ze kijken waar Remus baat bij heeft en maken dan ook een aanpak op maat.
Op aanraden van COS heb ik contact opgenomen met beide diensten. Momenteel zit mijn aanvraag waarschijnlijk nog te zweven in hun mailbox, gezien het ook verlofperiode is. Maar ik ben benieuwd hoe dit allemaal zal verlopen.
In het kort…
We zullen binnenkort weten of we Remus gaan aanmelden voor het uitgebreid onderzoek (wachttijd 1 jaar) of kort onderzoek (dit najaar).
Ik nam contact op met een thuisbegeleidingsdienst en een revalidatiecentrum. Ook daar wachten we op een gesprek.
Die wachttijden zijn gewoon schrijnend, terwijl het voor de meeste kinderen toch wel een vooruitgang zou zijn als ze zo snel mogelijk vooruit geholpen worden. En niet alleen voor de kinderen, ook voor ouders. Het begin is er ik hoop dat je snel geholpen wordt.
Het is zo schrijnend dat de wachttijden zo lang zijn. Wel fijn dat je nu de eerste stap hebt gezet en er mogelijk tussentijds toch ook wat mogelijkheden zijn tot hulp.
Merci!
Jeetje wat een lange wachttijd! Het is bij volwassenen wel bijna standaard dat je zo lang moet wachten ja, maar met een kind vind ik het toch wel schrijnend lang. Wel heel fijn dat de eerste stap gezet is en het intakegesprek zo goed verliep. Hopelijk weten jullie gauw meer en kan het toch wat sneller dan nu gedacht wordt…
Dank je wel! Hopelijk binnenkort wat meer nieuws inderdaad!
Ja die wachtlijsten. Te. Bizar… Zo zonde maar je doet er zo weinig aan. Ik ben erg benieuwd welke keuze het gaat worden voor jullie Remus, maar de eerste stap is gezet. Kan alleen maar beter worden <3 Top mama!
Ohh dank je wel!
Ja, die wachtlijsten… inderdaad. Vreselijk. Je kan daar met je hoofd niet bij.
Indertijd heeft de directeur van Milan zijn toenmalige school mij nog meegesleept naar een revalidatiecentrum, in de hoop dat onze fysieke aanwezigheid en een goed woordje van hem soelaas zouden bieden… natuurlijk niet. Uiteindelijk hebben we nog een jaar verder gesukkeld (een héél pijnlijk jaar) waarna Milan op het laatste nippertje nog binnenkon in het BuBaO.
Dat maakt de dingen allemaal nog veel moeilijker uiteindelijk, het is een zoektocht en de mogelijkheden zijn beperkt.
Hopelijk krijgen jullie snel klaarheid, want het is inderdaad wachten-wachten-wachten en dat is niet alleen frustrerend, maar ook moeilijk en zwaar.
Wat jammer zeg, zeker omdat je wel de stappen gezet hebt, maar dat je zo blijft hangen in dat wachten. Want wat moet je dan uiteindelijk gaan beslissen. Ik merk wel dat er wat meer handvaten zijn dan vroeger, maar ja, die wachtlijsten.. Het is vooral de overheid die dus geen budgetten vrij geeft, terwijl er nu wel veel meer vraag naar onderzoeken zijn, of zo lijkt het toch. Nuja, onze crèche is echt een droom, dus op zich hebben we geen problemen ofzo, dat is echt veel. Het was een heel ander verhaal mochten we met de handen in het haar zitten rond wat Remus nodig heeft. Maar hij zit goed, gelukkig!
Wat een wachtrij zeg, dat wist ik niet. Wel goed en knap dat jullie de eerste stap gezet hebben. Ook goed om te lezen dat het gesprek wel fijn was.
’t Is echt gek, die wachtlijsten. Wij hebben nog het ‘voordeel’ dat we er vroeg bij zijn, want hoe jonger, hoe sneller geholpen. Maar het blijft inderdaad wel absurd.
Ma alé, zo’n wachtlijst! Da’s best absurd, en toont ook wel aan hoe groot het probleem is… Maar idd, zoals Irene zegt, goed dat jullie die stap genomen hebben en dat er zo begripvol geluisterd wordt. Dat maakt het toch enigszins draaglijker (ofzoiets). Take care!
Ja, dat is zo! De eerste stappen zijn gezet, dat is wat telt. Thanks!
Amai zo’n lange wachtlijst, dat is toch niet te doen? Maar inderdaad, als je hulp nodig hebt is dat eigenlijk eerder standaard. Maar ik ben blij voor jullie dat de eerste stap gezet is én dat ze zo begripvol zijn en goed kunnen luisteren. Toch wel belangrijk maar niet zo vanzelfsprekend.
Ja, dat vond ik eigenlijk ook wel belangrijk. Via telefoon kan heel koel en afstandelijk zijn, maar zo voelde het helemaal niet. Gelukkig!
Ik wist dat er wachtlijsten zijn voor testing maar 3.5 jaar, dat heb ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord zeg! Want wat in de tussentijd? De thuisbegeleidingsdiensten hebben ook meestal al een wachtlijst… Wel fijn dat de eerste stap gezet is!
Zot hé, er zijn blijkbaar erg veel aanmeldingen en de overheid subsidieert maar voor een bepaald budget, waardoor de wachtlijsten dus immens groeien. Heel erg jammer!