Ik heb het nooit lang volgehouden om weekoverzichten bij te houden, maar met goeie moed en veel goesting waag ik er mij aan om maandelijks een overzichtje te maken van de super spannende (not) dingen die in mijn leven gebeurd zijn.

Februari is op zich al een vrij korte maand, maar daar ben ik niet rouwig om. Het is de maand die langzaamaan weer uit z’n winterslaap komt en waarbij de dagen ietsje zonniger en vooral langer zijn. De inleiding van de lente. Ze is meer dan welkom.

Boekvoorstelling van Sofie

Ik was uitgenodigd voor de boekvoorstelling van Sofie van Sofinesse en ik vond het geweldig om het te mogen zien. Blogger Sofie schreef het boek ‘Van mijn Melk’ over borstvoeding, een thema dat nauw aan mijn hart ligt. Ook hier krijgt Rhea nog borstvoeding en dat is voor een groot stuk te danken aan Sofie.

Ik ging normaal met een vriendin maar die was ziek en na lang twijfelen, besliste ik dan maar op m’n eentje te gaan. Ik vind (solo-)ondernemers altijd heel intrigerend. Je zag bij Sofie dat het een droom was die werkelijk werd en dat straalde ze ook uit. Heel fijn om dat te mogen aanschouwen. Blij dat ik erbij was!

Ik heb intussen daar aan de uitgeverij gevraagd of ze tips heeft voor mijn toekomstig boek over autisme en ze heeft me echt een paar bruikbare tips gegeven. Dubbel win!

Naar Plopsaland Station Antwerp

Op Ticketveiling kan je al een tijdje goedkoper tickets scoren voor Plopsaland Station en dat leek me echt iets voor de kindjes. We gingen met de auto en dat ging eigenlijk echt vlot, we konden gemakkelijk parkeren en we hadden nul file (het was ook op een zaterdag, dat hielp wel).

Het was heel fijn, maar ook wel behoorlijk klein. Het was niet druk en heel leuk voor de kleine kindjes. Toch zou ik er de volle prijs niet voor over hebben. Maar de kindjes hebben zich geamuseerd en dat is het bijzonderste. Rhea was wel onder de indruk en durfde niet op alles. Remus daarentegen was nergens bang voor. Hoe hoger, hoe liever!

We waren er om 10 uur en ik denk dat we om 13 uur weer vertrokken zijn. Dat voelde goed. We hebben wel één nadeel: Rhea geeft altijd over in de auto, zeker op verdere afstanden. Op weg naar huis was ze in slaap toen ze opeens wakker werd om over te geven, dus ik heb geen idee of dit wagenziekte is. Ik dacht aanvankelijk dat wagenziekte niet kon als je slaapt. Maar ze heeft het 9/10 keer zitten als ze lang in de auto zit.

Bloed geven

Iets dat ik superbelangrijk vind omdat ik de ‘beste’ bloedgroep heb om bloed te geven (mag ik dat zo zeggen?). Ik heb O negatief en dat wil zeggen dat ik aan iedereen mag geven. Om de 4 maanden probeer ik dus bloed te geven. Na mijn zwangerschap is dit pas de tweede keer dat ik kon gaan. De eerste keer stond mijn bloeddruk te laag en mocht ik niet geven. Dit keer had ik ervoor gezorgd dat ik een hogere bloeddruk had (zoutwater enzo) en met succes: ik mocht geven!

Helaas heeft de verpleegster fout geprikt, waardoor ze nog niet eens de helft kunnen hebben pakken. Blijkbaar mogen ze ook maar 1 keer prikken en als het mislukt, mag het niet opnieuw. En ik met een gigantische blauwe plek naar huis ging.

Ik kreeg achteraf een brief dat mijn hemoglobine (wat?) te laag staat. Ik was even in een paniekske, maar toen herinnerde ik me dat dit ook zo was toen ze bloed prikten tijdens mijn zwangerschappen. Dus ik vermoed dat dit gewoon ‘ik’ is. Oh well.

Remus ziek

Remus is de week voor de krokusvakantie gesneuveld. Na een paar dagen ben ik uiteindelijk naar de dokter geweest en die wist me te vertellen dat het waarschijnlijk griep was. Super raar, want Joran en ik hadden eind december al de griep en Remus was toen ook ziek. Maar Remus was toen ‘maar’ een drietal dagen ziek, dus misschien was het dan toch niet de griep. Het rare is dat niemand van z’n klas ziek was, dus geen idee waar hij het opgerakeld heeft. Gelukkig bleef de rest van het gezin gespaard.

Veel knuffels en veel slapen later was hij er gelukkig door, maar hij heeft echt lang afgezien. Het brak m’n hart. Remus is wel een fijne zieke. Hij ligt in de zetel of in bed en hij wil vooral gerust gelaten zijn. Toch vond ik het moeilijk om iets van werk te verzetten, want mijn gedachten gingen de hele tijd naar hem. Vond het zo zielig!

Quality time met Rhea

Doordat Remus ziek was, stelde mijn man voor dat ik eens iets alleen zou doen met Rhea. Want dat gebeurt echt nooit. Rhea en ik zijn op woensdagochtend alleen, maar dat is zo kort dat ik nooit echt iets kan doen met haar. Ik vind het moeilijk om in het weekend met haar iets alleen te doen, omdat ik haar broer niet wil uitsluiten of hem plezier wil ontzeggen ofzo, haha.

Ik besliste om met haar te gaan zwemmen. Ze vond het superleuk! En ik ook!

Vakantie

Erna was het vakantie. De crèche bleef open, dus ik had vooral vakantie met Remus. Doordat hij nog zwak was, had ik hem maar een halve dag ingeschreven in de opvang die doorging tijdens de vakantie op school. Dat was achteraf een goede keuze geweest, want het extra rusten heeft hem deugd gedaan.

Ik probeerde hem tijdens de vakantie extra te stimuleren: we deden oefeningen op z’n fietsje en ik toonde hoe hij kon knippen. Hij heeft al een paar keer een schaar vast gehad (ook tijdens zijn therapie en op school), maar het knippen ging nog niet helemaal goed. Ik hielp hem een paar keer knippen en hij was ermee vertrokken. Zalig om te zien! Eerst nog op z’n eigen manier maar na hem een paar keer te sturen, had hij door dat ’t gemakkelijker ging op de manier die ik voorstelde.

Maar mijn lieve Remus kan dus knippen!

En extra leuk: revalidatiecentrum zei dat hij wel echt leeftijdsadequaat is. Dus met andere woorden: hij is helemaal mee op schema met z’n leeftijdsgenootjes als het komt op de fijne motoriek. Wauw wauw wauw!!

Speeltuin

Om de vakantie af te sluiten, gingen we een paar uur na Rhea haar middagdutje naar een binnenspeeltuin. De kinderen vonden het echt super! Remus was enorm onder de indruk en kon z’n plezier nauwelijks bedwingen. Dat uit zich in het begin altijd in zijn handjes tegen elkaar duwen. Ik moet het echt eens filmen.

Rhea toont op zich minder emoties, maar vond het ook leuk. We waren op een lange glijbaan op rollen en ze wees steeds maar weer dat ze er opnieuw op wilde, haha.

Wij zijn beide geen ouders die aan de kant kunnen zitten terwijl de kinderen spelen. Ten eerste zijn de kindjes nog iets te klein (hoewel Remus zo’n 100 keer de toer gedaan heeft op z’n eentje naar de grote glijbaan) en ten tweede willen wij graag hun plezier delen. Nuja, als ze wat ouder zijn, zou ik het wel fijn vinden om ook even te kunnen rusten met een drankje.

Het was in elk geval echt tof en ook fijn om de vakantie zo te kunnen afsluiten.

Mom meltdown

Zo tussen Remus die ziek was en de vakantie was mijn lontje opgebrand. Ik kon even niet meer en ik moest echt op de rem gaan staan. In de week dat Remus ziek was, had ik welgeteld 3 uur alleentijd gehad (werktijd!) en tijdens de vakantie ook een kleine 3 uur. Dat was eigenlijk wel moordend, zeker als je introvert bent.

Gelukkig is mijn man heel de vakantie wat vroeger begonnen op z’n werk zodat hij vroeger kon stoppen en mij kon ontlasten. Verder zijn we gaan kijken naar oplossingen, zodat ik toch wat meer tijd heb. Zeker als de kinderen (weer eens) ziek zijn of als er weer zaken bijkomen, vind ik het echt nodig dat het niet allemaal op mijn schouders valt.

Ik stelde daarom ook de vraag aan het revalidatiecentrum of er wat gespeeld kon worden met de uren, zodat Remus maar 2 dagen hoeft te gaan in plaats van 3. Want 3 is gewoon echt veel. Dit wordt nog bekeken, we gaan zien. Maar het geeft alvast hoop dat ze het weten en als er geen oplossing is op korte termijn zal er zeker wel iets te regelen zijn in september.

Hoe was jouw februari?