Selecteer een pagina

Aan mijn klein meisje in de buik. Ik hou nu al zoveel van jou. Wat ben je gewenst. Een paar keer dacht ik dat ik zwanger was, maar dat was niet zo. Toen ik echt zwanger werd, wist ik het meteen. Ik voelde je al groeien en ik bond me al met jou.

Ik zag mezelf als een boys mom. Mocht ik zelf kunnen kiezen wat je zou worden, zou je waarschijnlijk een jongen geweest zijn. Een meisje leek me ook wel wat, maar ik zag mezelf niet geschikt om te zorgen voor een meisje. Meisjes lijken me complexer en ik weet vaak geen weg met mezelf. Hoe zou ik jou dan kunnen helpen in dit leven? Je vader daarentegen droomde al een tijdje van een dochter, al zou het hem uiteindelijk niet uitgemaakt hebben. Hoewel ik ongeveer dezelfde zwangerschap ervaarde als je grote broer kreeg ik toch een vermoeden dat jij een meisje zou worden en het was zo.

Intussen ben ik al helemaal verzoend met een dochtertje. Het wordt leuk. Ik zie onszelf al spelletjes spelen ’tegen’ de mannen: je grote broer en je papa. We gaan ze inmaken in kaartspellen en quizzen. Ik zie ons tweetjes ook al slenteren door het stad, aan het shoppen of ergens een koffie gaan drinken. Of we doen eens een wellness samen. Als je gewoon liever thuis op de bank een chickflick of Disneyfilm kijkt, ook dan ben ik je partner in crime.

Lieve, lieve dochter. Nog ongeveer 8 weekjes en je zal er zijn. Ik kan niet wachten om je vast te houden, om je te knuffelen, om je naam luidop te vertellen tegen iedereen die het wil horen. Ik zie mezelf al schrikken van je gewicht, omdat ik nu je grote broer gewoon ben met zijn 11 kilogram. Sorry alvast voor al de schattige (roze) kleertjes die ik aangeschaft heb. Ik kan het niet helpen.

We kunnen niet wachten tot je er bent en je ons gezin compleet maakt. Maar blijf nu nog maar heel even lekker in mijn buik. Schop er maar op los, doe je goed!