Ik had mijn zinnen gezet op poliklinisch bevallen. Dat wil zeggen dat je bevalt en gelijk dezelfde dag nog naar huis gaat. Dat is me ook gelukt met de geboorte van Rhea. Ik vertel je in dit artikel graag mijn ervaring met poliklinisch bevallen.
Poliklinisch bevallen: het waarom
Deels gaf ik de schuld aan Corona: ik vond het veiliger om al naar huis te gaan, dan in een ziekenhuis te zitten vol met Coronapatiënten. Maar eerlijk? Ik wou mijn gezin niet missen. De eerste keer was anders: toen mijn zoontje geboren was, had ik mijn gezin dicht bij mij in het ziekenhuis (mijn man bleef ook slapen). Maar nu was het anders: mijn man en Remus zouden naar huis gaan en ik zou dan in het ziekenhuis blijven bij Rhea.
Ik zag het absoluut niet zitten om in een kale kamer alleen te vertoeven. Totaal geen bezoek te hebben. Ik geef toe dat je als kersverse ouders te veel bezoek kan krijgen, maar geen bezoek is toch echt wel weinig. Maar vooral: ik wou mijn zoontje niet missen. Dus ik besliste al van in het begin van mijn zwangerschap om poliklinisch te bevallen.
De bevalling
Ik had gelukkig een mooie, vlotte bevalling. We reden eerst naar mijn schoonouders om Remus af te zetten en om 10.30 uur was ik in het ziekenhuis. Vervolgens was ik om 12 uur bevallen. Ik vertelde mijn plan over naar huis gaan aan de gynaecoloog van wacht en gelukkig vond ze dit een goed idee. Om 17 uur vertrokken we naar huis, waar we eerst Remus ophaalden. Met een kersvers baby’tje op de achterbank in de auto. Remus kwam naar ons toegerend en ik hefte hem op, blij hem te zien. En ik weet nog dat ik mezelf gelukkig prees, want hoeveel geluk had ik om zo kort na mijn bevalling al alles weer zoals voorheen te kunnen doen.
De dagen erna
De eerste nacht viel goed mee. Het was even zoeken hoe we konden slapen. Uiteindelijk bleek het babynestje tussen ons de beste manier te zijn. Ze meldde zich regelmatig om te drinken en sliep daarna rustig verder. Ik was vergeten hoeveel die kersverse baby’tjes slapen, wat een luxe. Ook de volgende nachten waren echt wel oké, in tegenstelling tot Remus die best wel veel krampjes had zijn eerste dag thuis.
Omdat het niet mijn eerste baby was, wist ik nog wel wat ik kon verwachten en hoe alles in zijn werk ging. Ter vervanging van het ziekenhuis kwam mijn vroedvrouw ook elke dag aan huis en kon ik vragen aan haar stellen. Ik had op zich niet veel vragen, maar het voelde toch als een grote hulp. Al heel snel kwam Rhea bij in gewicht en was ze eigenlijk niet veel afgevallen in die eerste dagen.
Remus kon ook elke dag naar de opvang (normaal gaat hij drie dagen) en ook dat was een grote hulp. Niet dat we hem kwijt wilden ofzo, maar het maakte het gemakkelijker om een ritme op te bouwen met Rhea. Ik was heel blij om zo dicht bij Remus te kunnen zijn, want in het ziekenhuis ging ik hem amper gezien hebben.
Mijn ervaring met poliklinisch bevallen
Mijn ervaring met poliklinisch bevallen is zeker positief! Ik ben echt heel erg blij met deze keuze, voor mij was het echt ideaal voor een tweede kindje. Voor een eerste is het ziekenhuis wel erg fijn, omdat je erg veel leert en omdat je toch nog een heel stuk onzekerder bent. Alles is nog nieuw en wat meer zoeken. Maar bij een volgend kind is het eigenlijk echt een plezier als je een goede bevalling gehad hebt.
Sommige mensen kiezen net voor de rust van het ziekenhuis bij een volgend kind en ook daar kan ik zeker inkomen. Doe vooral waar je je zelf comfortabel bij voelt. Heel veel mensen kijken mij met ongeloof aan als ze horen dat ik om 12 uur bevallen ben en om 17 uur al naar huis ging, maar voor mij voelt dat als normaal aan. Niet dat ik wil stoefen ofzo, elke bevalling is ook anders, maar voor mij was dit gewoon iets dat in mijn hoofd klopte. Ook mijn man vindt het best wel een prestatie, maar voor mij voelt dit eigenlijk totaal niet zo aan.
Amai ik vind het wel enorm straf zo poliklinisch bevallen! Ik denk dat ik toch het liefste zou bevallen in het ziekenhuis met alles erop en eraan, maar ik snap je volledig dat je graag thuis bent bij je gezin na een tweede bevalling, zeker als het zo vlot is verlopen als bij jou!
Ik heb zelf geen andere ervaring dan poliklinisch bevallen, aangezien we binnen een paar uurtjes naar huis mochten met Noa. Heb het als heel erg prettig beschouwd dat we direct met onze hummel lekker naar huis mochten.
Ja hé, het heeft wel z’n voordelen! 🙂 Ik ben eigenlijk ook wel pro!
Fijn om te lezen dat het je zo goed is meegevallen! Als mijn eerste bevalling niet zo’n horror was zou ik misschien bij een eventueel volgend kindje ook poliklinisch bevallen. Ik vond die avonden alleen in het ziekenhuis zonder mijn man bij mij namelijk echt niet fijn. Voelde me heel eenzaam zo.
Ik snap zeker dat als je eerste bevalling absolute horror was, dat je dan ook het liefste verblijft in het ziekenhuis. Je veilig en zeker voelen, is sowieso het belangrijkste! Bij Remus is mijn man elke nacht blijven slapen, dat vond ik zelf heel erg belangrijk (ik slaap heel slecht zonder Joran naast me, tot ergernis van hem haha :p)
Ik heb even gemist wanneer ze geboren is, maar van harte gefeliciteerd met je wolk van een dochter! En wat een mooie naam Rhea! Fijn dat de bevalling en de keuze voor poliklinisch bevallen positief was.
Dank je wel!! 🙂
Fijn dat je er zo positief op terugkijkt! In Nederland kun je ervoor kiezen om in het ziekenhuis te bevallen, maar dat is dan eigenlijk automatisch poliklinisch, tenzij je een medische indicatie hebt of die krijgt tijdens de bevalling (bijvoorbeeld als je pijnbestrijding wil). Voor mij voelt thuis bevallen sowieso niet fijn. Het schijnt heel veilig te kunnen zijn, maar ik zou echt niet halverwege in allerijl naar het ziekenhuis willen vertrekken als er iets toch niet goed gaat.
Ja ik vind het zo gek dat Nederland in dat opzicht zo veel verschilt met België. Ik zou een thuisbevalling zelf wel overwegen, maar mijn man is daar absoluut niet voor te vinden, ook voor diezelfde reden mocht het mis gaan. En dat begrijp ik natuurlijk wel. Ik voel me ook wel comfortabel in het ziekenhuis waar ik beviel, het is een erg goed team en ik kon ook volledig bevallen hoe ik het zelf wilde.
Voor mij de reden (achteraf niet nodig) om zelf te kiezen voor een ziekenhuisbevalling.