Selecteer een pagina

Ik maakte er geen geheim van dat we graag nog een tweede baby’tje wilden, hoewel we op den duur toch toch begonnen twijfelen. Maar het verlangen bleek toch groter dan de twijfel en met veel blijdschap kan ik nu eindelijk zeggen dat ik zwanger ben!

We hadden het best wel goed met z’n drietjes, moest daar dan een vierde bij? Wilden we weer alles omgooien? Ik zag wel voordelen om het te houden bij één kindje, maar toch bleef het onbewust kriebelen voor een tweede.

En dus beslisten we er toch voor te gaan.

REMUS WORDT GROTE BROER!

Intussen ben ik over de eerste 12 weken heen en ben ik een heel stuk misselijker geweest dan met Remus. En ook wel meer moe, maar dat is logisch met een loslopende peuter en ik kom nog maar net uit een periode waarin ik best vermoeid was. Ik heb gelukkig een schat van een man die ongelooflijk veel op hem neemt en ook steeds de ochtendspits doet met Remus. Zo kan ik net wat langer blijven liggen.

Verder gaat het heel snel. Ik wou de zwangerschap dit keer nog bewuster gaan meemaken, omdat het wellicht de laatste keer zal zijn, maar de weken vliegen voorbij.

En zijt maar zeker dat het hier opnieuw een zomerbaby wordt, het is opnieuw voor juni, dezelfde maand als Remus. Daar ben ik persoonlijk heel blij mee!