Want er zijn toch wel degelijk verschillen, bij mij toch. Ik dacht aanvankelijk dat zwanger zijn van een meisje erger zou zijn dan van een jongetje. Maar is dat wel zo?
Ik schreef al eens een post over zwangerschapskwaaltjes waar niemand iets over zegt. Die zijn min of meer toch hetzelfde in mijn beide zwangerschappen. Toch zijn er wat dingetjes die anders zijn dan mijn vorige zwangerschap van mijn zoontje.
Mijn cravings
Mijn ‘cravings’ zijn wel helemaal anders, als je het cravings kan noemen. Het is niet dat ik mijn man erop uit stuur om speciaal iets te halen waar ik zo’n zin in heb, dat niet. Bij mijn zoon was mijn meest opvallende goestingske in bier. Ik zou en moest altijd een slokje of 2 hebben van het bier van mijn man. Nu ik zwanger ben van mijn dochter heb ik dat totaal niet. Het is ook niet dat ik een bierdrinker ben, integendeel, dus het was echt wel een craving.
Daarnaast had ik bij Remus heel veel trek in snoep en suiker, maar dat probeerde ik echt te beperken want dat is niet zo goed voor de baby natuurlijk.
Met de dochter heb ik daarentegen wel heel wat meer goestingskes, of zo lijkt het toch. Chocolade is daarmee de grootste. Het gekke is dat ik geen chocolade kon zien tijdens de eerste drie maanden van mijn zwangerschap. Maar vanaf het tweede trimester kan ik er niet van blijven. Ik heb mijn man ook al zwaar gehint om chocolaatjes te geven voor mijn Valentijn, haha.
Ik heb ook ongelooflijk veel zin in koffie. Mensen die me kennen, weten dat ik een koffielutte ben (wat een mooi woord, leerde ik van Anne van Satur9). Tijdens mijn eerste zwangerschap kon ik dat gemakkelijk van me afzetten. Hoewel ik de geur verrukkelijk vond, had ik er geen trek in. Dat is nu wel even anders. Zo kun je me heel af en toe betrappen met een half tasje koffie. Er zijn veel studies rond koffie tijdens de zwangerschap en de meeste zeggen dat één kopje per dag geen kwaad kan. Maar ik vind het toch eng, dus ik hou het bij een half tasje (en lang niet elke dag). Zou het oké zijn om een fancy koffiemachine op de geboortelijst te zetten? Nee, zeker?
Verder vallen de cravings best wel mee, gelukkig. Ik zou willen zeggen dat ik meer zin heb in vettig eten, maar ik heb geen idee of het echt meer is dan wanneer ik niet zwanger ben, haha.
Haren
Ik heb sowieso al een haat-liefdeverhouding met mijn hoofdhaar. Ten eerste is het kleur niet erg mooi, want het valt zo tussen donkerblond en heel lichtbruin (ook bekend als het saaiste haarkleur ever). Ten tweede is het nogal dun en futloos. Toen ik zwanger was van mijn jongen viel het prachtig. Ik had opeens een volle, gezonde bos haar. Het zag er ook veel gezonder uit. Toen ik bevallen was, viel mijn haar eruit in bosjes. Helaas een normaal kwaaltje na een zwangerschap. Maar heb toch tenminste 9 maanden een volle bos gehad.
Tijdens de zwangerschap van mijn dochter is het nog futlozer dan anders. Het is ver-schrik-ke-lijk. Maar echt. Ik overdrijf niet. Ik probeerde al vanalles qua shampoo: Rainpharma, Olaplex,… Maar werkelijk niets helpt. Het blijft er suf bij hangen en bovendien komt het heel erg snel vettig. Ik heb al dikwijls overwogen om er gewoon de schaar in te zetten, maar ik hoop gewoon dat het na mijn zwangerschap weer betert en dus niet nog meer uitvalt en nog suffer hangt. Kunnen we dat afspreken, haar? Anders wordt het toch de schaar.
Emotioneel
Sowieso een kenmerk van een zwangerschap, maar ik merk toch dat ik emotioneler ben dan mijn vorige zwangerschap. Is het omdat ik zwanger ben van een meisje of is het omdat ik onzekerder ben, doordat er de laatste tijd wat zaken misgelopen zijn? Geen idee. Ik ben natuurlijk ook vermoeider, maar dat is vooral omdat er al een peuter rondloopt. Misschien zit dat er ook wel voor iets tussen.
Ik ben op zich nog best aangenaam, vind ik. Hoewel ik het idee heb dat ik redelijk wat ballen in de lucht probeer te houden, vind ik dat ik er relatief rustig onder blijf. Mijn man beaamt dit, hoewel hij wel vindt dat ik dus best wel meer moodswings heb, oeps.
Misselijkheid
Ik was toch wel misselijker van mijn dochter dan van mijn zoon. Niet dat ik vind dat ik kan klagen. Ik heb nooit moeten overgeven en heb nooit de nood gevoeld te moeten logeren bij het toilet. Toch keerde mijn maag regelmatig om en moest ik gaan liggen om bij te komen. Dit kan ook wel liggen aan het feit dat ik extra vermoeid was doordat er nog een peuter rondloopt. Als ik vermoeid ben, ben ik veel sneller misselijk.
En verder?…
Is het vooral gelijk. Je ziet wel vaak dat moeders meer naar voren dragen bij een jongetje, maar ik draag ook naar voren bij mijn meisje. Dus dat is geen verschil. Ik voel me best goed. Mijn bekken doet ook best wat pijn, zoals bij de eerste zwangerschap, maar dat was vooral in het begin. Ik zit nu op het kantelpunt dat het minder pijn begint doen. Ik kan eigenlijk helemaal niet klagen, net zoals bij Remus heb ik nu ook weer een droomzwangerschap.
Hoe ervaarde jij je zwangerschap? Merkte je veel verschil tussen een jongen of een meisje?
Ik heb uiteraard zoals je weet maar 1 zwangerschap gehad van ons zoontje Noa. Ik vond zwanger zijn verschrikkelijk, geen grapje. Ik ben continu moe geweest en had een héle drukke baby in mijn buik (en mijn placenta achter waardoor ik elk schopje vanaf week 18 voelde, AU) Iets wat ik dus niet graag nogmaals zou willen doen; maar gelukkig hebben we (voor nu) beide de wens voor mij 1 kindje en is ons gezinnetje compleet (je had m’n artikel daarover al gelezen 😉 )
ik had cravings van dingen die ik eerst niet lustte. Kiwi en mandarijnen bij de vleet. Wel fijn aangezien het redelijk gezonde zijn haha. Mijn favoriet voor mijn zwangerschap was kinderchocolade. Als ik het nu al ruik hoef ik het niet meer, zelfs anderhalf jaar later haha. Wel jammer want vond het echt het aller lekkerste. Nu ben ik eerder verslaafd aan Tony’s. Ik neem elke keer een stukje als ik me-time heb en lekker als Noa op bed ligt een serie kijk of een film. Heerlijk met een mok thee erbij echt even een zen momentje. Ik hou het gelukkig ook bij 1 stukje, zodat het echt een feestje blijft.
Succes met je zwangerschap! Ik heb zelf trouwens helemaal geen last gehad met mijn haar. Wel een aantal maanden na zijn geboorte vielen er wat plukken uit maar dat was 2 á 3 dagen en toen was het over.
Oh lucky you! Maar met Remus in de buik had ik eigenlijk ook weinig last van mijn haar, behalve dus dat het toch wel serieus uitviel. Maar ook dat ging wel beter na een tijdje. Nu is het echt verschrikkelijk!
Wat jammer wel dat je zo moe was, ik herken het wel. Ik ben nu ook wel heel moe, vooral in het begin, maar ook nu durft het wel wat meer opspelen en ik ben nog niet in het derde trimester. Mijn placenta ligt in mijn beide zwangerschappen ook achteraan dus ik voelde ook al heel snel elk schopje. Beide aan 16 weken. Maar valt op zich goed mee, het stoort mij eigenlijk niet, misschien heb ik zachte schopperkes :p
En chocolade MMMMM ik kan echt geen dag zonder iets van chocolade!
Ik heb maar één kind, dus heb ik geen vergelijking. Bijzonder dat het zo anders is allemaal bij deze zwangerschap.
Gekke cravings die ik had waren graag melk drinken (ik lust mijn hele leven geen melk, behalve toen ik in verwachting was, met als gevolg een kind dat zijn hele leven dol is op melk haha), koffie heerlijk vinden (daarvoor dronk ik het nooit) en trek in zoetigheid, maar als ik het dan gekocht had, en ik kwam thuis, dan had ik er geen trek meer in.
Ja, inderdaad best wel bijzonder. Haha, wat grappig dat je zoveel melk dronk, op zich best wel goed! Ik vraag me soms af of dat ook helpt tegen koemelkallergie als je als zwangere al wat meer melk drinkt. Ik drink eigenlijk ook wel vaak melk met honing nu, maar dat is meer om mijn keel te verzachten. En zo herkenbaar! Ik heb ook zin in iets en als ik dan 1 hap nam, moest ik het al niet meer hebben, hahaha.
Ooo Tamara, ik had je vorige post helemaal gemist! (En ik begrijp niet hoe, want ik was al de hele tijd benieuwd!)
Als bloggers zwanger zijn dan volg ik dat nogal, dat komt omdat mensen in mijn dichte vriendenkring niet bezig zijn met baby’s (ik ook niet hoor) maar ik vind het wel altijd fascinerend want ja een klein mensje enzo. Zo leuk dat er een klein meisje komt!!
Ah wat een leuke, lieve reactie! Dank je wel daarvoor! 😀
Haha, ik heb hetzelfde, maar sinds ik zelf zwanger werd en kids heb, ben ik extreem obsessed met alles rond die kleine mensjes, haha. Tis echt extreem! I feel you!
Ik denk niet dat ik speciale cravings had bij mijn zwangerschappen. Een beetje misselijk in het begin, dat wel, en vooral dingen die ik NIET meer wou eten bij de eerste zwangerschap. En véél vermoeider bij de tweede zwangerschap omdat ik toen een peuter had rondlopen.
Dat scheelt echt hé, die vermoeidheid. Heb er nu toch ook wel veel meer last van! Oh ja, zaken die ik opeens niet meer wil eten, heb ik ook keihard. Dat heeft zich ook voor een stuk doorgetrokken na mijn zwangerschap zelfs.
Bij mijn dochter had ik geen kwaaltjes en had in steeds zin in gerookte zalm, kreeft (we hadden toen een vishandel) en kikkerbilletjes in looksaus. Twee dagen voor mijn bevalling had ik er nog gegeten. 🙈 De bevalling was een hel omdat enkel mijn linkerzijde verdoofd was.
Bij mijn zoon had ik continu migraine en moest ik platliggen. Voor die bevalling zou ik nog tekenen. 😊 Ondanks de gigantisch grote handen die de vervangende gynaecoloog had.
Mmm, gerookte zalm. Dat eet ik sowieso graag maar ook nu misschien nog net iets liever. Wat jammer te lezen dat de bevalling een hel was. En zo jammer dat bij je zoon de zwangerschap zelf dan zo zwaar was.
Uiteindelijk is het allemaal goedgekomen. Die zaken vergeet je snel als je naar je kinderen kijkt 💜
Gelukkig, inderdaad! 🙂
Die gigantisch grote handen… brrrr!
Hier net extreem vermoeid bij mijn zoon en minder bij mijn dochter, dus ik gok dat dat toch wel ligt aan het feit dat het een tweede is. Die zotte cravings had ik enkel bij mijn dochter (maar echt zot: genre ijs met komkommer of tonijn met aardbeien). En ook alles wat zoet was. Bij de zoon was het vooral vettige brol 🙂
Ijs met komkommer en tonijn met aardbei? Amai, mijn maag keert een beetje, hahaha! Het enige rare dat ik ook nog heb, is witte chocolade. Normaal eet ik dat niet erg graag maar nu MOET ik het hebben. Maar erg raar kun je dit niet noemen :p
Ik merkte eigenlijk weinig verschil tussen meisje en jongen, ik schreef de verschillen gewoon toe aan “verschillende zwangerschappen”. Bij Janna was ik niet misselijk, bij Milan wel. De “cravings” kan ik me niet meer herinneren, erg hè 🙂 En ik weet vooral nog dat ik bij Milan gi-gan-tisch was op het laatst. Ik ging ook iedere keer over tijd (10 dagen bij Janna, een week bij Milan).
Wat ik wel nog weet: ik was net als jij echt graag zwanger. Ik heb daar zo van genoten. Uiteraard waren er de kwaaltjes, en op het laatst was het iedere keer lastig, en ik ergerde me aan het feit dat ik mijn veters niet meer kon strikken, maar: zalig vond ik het, zwanger zijn.
Hehe, wat grappig dat je de cravings niet meer herinnert, maar kan me voorstellen dat dit ook niet zal zijn wat ik zal onthouden na de zwangerschap. En telkens overtijd, dat zou ik echt verschrikkelijk vinden. Deze baby mag zich aanmelden op de uitgerekende dag, zoals Remus, haha!
Ik was zo graag zwanger, en ik was zo bang van de bevalling, dat ik het niet echt erg vond. Behalve dat ik na een tijd echt veel vragen kreeg, zo van: “ben je nu nog niet bevallen?”, en na een tijd irriteerde me dat. Dat weet ik nog van de 10 dagen extra Janna in mijn buik.
Op de uitgerekende datum van Milan had ik een controle, en hij bleek dwars te liggen. De gynaecoloog probeerde hem nog te draaien (urgh), maar hij wilde niet moven. Als hij zo bleef liggen, dan werd het een keizersnede. Maar in die week extra heeft hij ervan geprofiteerd zich nog in de goede richting te leggen (maar ik zweer het u, een baby van 4 kilo die een kwartslag draait in je buik, daar ben je niet goed van) (en het voelde alsof ik een alien in mijn buik had, heel bizar), en zo kon ik toch gewoon bevallen. Oef!
Ik vond zwanger zijn ook wel fijn, maar ook omdat je nog even de baby voor jezelf hebt. Bij de bevalling ben je niet alleen bevallen, maar moet je je baby opeens ook echt gaan delen met iedereen. En amai, wat een verhaal met Milan! Wel goed dat hij toch nog gedraaid is, maar in zo’n kleine ruimte draaien haha. Lijkt me inderdaad niet echt praktisch. Maar eind goed, al goed!
Bevallen is toch al een eerste beetje leren loslaten hè…