Oh boy. Mijn laatste blogbericht is al even geleden, tot daar mijn goede voornemen om meer te bloggen. Maar een jaaroverzicht, daar kom ik gelukkig wel nog toe. Dit was 2023.

Het is beschaamtelijk hoe weinig ik geblogd heb. Maar daar heb ik natuurlijk een aantal goeie redens voor. Het was een speciaal jaar, die 2023. Kan niet zeggen dat het een topjaar was, maar tegelijk was het wel een jaar waarin ik veel geleerd heb, waarin ik gegroeid ben. Het was een pittig jaar, maar met schone kanten.

Ik neem je even mee doorheen het jaar 2023.

Dit was mijn 2023

• Het jaar waarin de therapie van Remus vollebak aan de gang was. Zelf heb ik er eigenlijk geen idee van hoe ik dat gefixt heb.
  
  
• Maar ook het jaar waarin hij in september toch omschakelde naar buitengewoon onderwijs.
  
  
• Ik ben mezelf vaak tegengekomen. Ik kon bepaalde dingen niet meer die ik vroeger wel kon. Liep weg van een fuif na een halfuur bijvoorbeeld. Ik kan/wil geen alcohol meer drinken (behalve misschien hier en daar eens een half glaasje). Ik wil dat kunnen zonder dat iemand zegt: ben je na een halfuur alweer weg? Of: is dit alles dat je drinkt. JA en JA. Laat mij gerust.
  
  
• Ik ben mezelf van binnen gaan bekijken: ben ik hooggevoelig? Of is er meer? En maakt het wat uit? Uiteindelijk heb ik bij mezelf geconcludeerd dat ik geen autisme heb. Ik vond dit een moeilijke, maar uiteindelijk denk ik dat ik gewoon spoken zie, omdat ik er ook zo mee bezig ben.
  
  
• Het is een jaar waarin ik nog steeds borstvoeding geef, al is dat stilaan aan het uitdoven.
  
  
• Begin 2023 was ik zoekende naar wat ik wilde en ik besefte dat dit werken was. Ik zocht een job en ik heb echt een prachtige job gevonden als digitale brugfiguur, waarin het mijn missie is om de mensen digitaal vaardig te maken. Ik hou echt van mijn job.
  
  
• Oh en zei ik al dat mijn werkplaats de bibliotheek is? Een kinderdroom die uitkomt.
  
  
• Ook dit jaar kwamen er nog geen woordjes bij Remus.
  
  
• Ook dit jaar kregen we niemand zindelijk. (Al heb ik nog een sprankeltje hoop in de kerstvakantie. Rhea, I’m onto you!)
  
  
• Mijn podcast startte ik in november 2022 maar kwam in 2023 pas echt tot leven. Maar liefst 33 afleveringen en bijna 10.000 streams. Bijna 400 mensen die mijn podcast volgen op Spotify. Zo dankbaar.
  
  
• Ook het jaar waarin ik na lange tijd bepaalde vriendschappen weer oprakelde. Maar ook het jaar waarin ik weer erg veel moeite heb met bepaalde verloren gegane vriendschappen. Waarom WAAROM kan ik niet eens gewoon iets loslaten?
  
  
• Dit jaar slaagde ik erin mijn vooropgesteld aantal boeken effectief te lezen! Mijn doel was 12, eentje per maand. Ik heb er 15 gelezen en dat is misschien niet veel, maar ik ben er toch trots op. Volgend jaar probeer ik er 20 te lezen, komt goed. (En dit keer geen boeken over autisme, ik moest er redelijk wat lezen voor school dit jaar. :p)
  
  
• In september startte ik met het postgraduaat autisme bij Arteveldehogeschool. Een aanslag op mijn portemonnee, maar zeer zeer waardevol. In juni 2024 afgerond en dan start ik als auticoach. Spannend! Geen stilzittend gat hier, nope.
  
  
• Dit jaar lag mijn fotografie stil, maar ik mis het enorm. Als alles goed gaat, start ik weer in de lente. Natuurlijk heb ik dit jaar redelijk wat foto’s genomen van de kindjes. In het eerste levensjaar veranderen ze enorm, maar als ik foto’s kijk van hoe Rhea 2 jaar was (nu is ze 2,5 jaar), zie ik ook wel veel verschil!
  
  
• We gingen voor ’t eerst 3 dagen weg zonder de kindjes. Dat waren echt drie heerlijke dagen in Menorca. Ik vind het sowieso niet zo gemakkelijk mijn kinderen uit hangen te geven, maar nu zijn ze al iets groter en gaat het voor mij iets gemakkelijker.
  
  
• Voor ’t eerst ook een ziekenhuisopname voor een van mijn kinders. Dat was voor mij een absolute first. Remus is in al die tijd nog nooit naar het ziekenhuis moeten gaan, tenzij voor onderzoeken rond z’n autisme. Rhea was in juni uitgedroogd en we zijn drie dagen in het ziekenhuis geweest. Ik vind dat precies nog steeds lastig om daaraan terug te denken.
  
  
• Na lang wikken en wegen, besloot ik eindelijk toch een hormonenspiraaltje te nemen. Ik ben meer dan 5 jaar hormonenvrij geweest (en twee keer zwanger natuurlijk), maar mijn maandstonden zijn pijnlijk en ook heel heftig. Ik was steeds heel bang om door te lekken, zeg maar. Sinds mijn spiraaltje heb ik zo goed als geen regels meer en voel ik me beter omdat ik minder angstig ben en ook niet zoveel pijn meer heb. Ik vond het een vrij moeilijke keuze omdat ik tegelijk ook geloof in hormonenvrij. But can’t have it all, right.
  

Korte samenvatting

Durf ik zeggen dat 2023 een van de moeilijkste jaren ooit was? Ik vond het vrij pittig. Het was een zoektocht naar evenwicht binnen het gezin, maar ook een zoektocht naar evenwicht binnenin mezelf. Ik ben eerlijk gezegd nog steeds zoekende. Zo probeer ik te bekijken wat mij energie geeft, en ook wie mij energie geeft. Daar wil ik graag mee verder.

Het voelt alsof ik een klopke heb van de voorbije periode. Ik zit al een tijdje te diep in die zorgrol en dat kost me veel energie. Maarrrrr het wordt binnenkort beter. Ook Rhea gaat vanaf januari naar school, waardoor ik de woensdagochtend opeens vrij heb, Joran neemt binnenkort 9/10e ouderschapsverlof op en tegen juni is mijn opleiding ook volledig afgerond. Nu gewoon nog mijn grenzen bewaken, niet direct op iets nieuws springen en we kunnen wat recupereren. Ik heb er alvast vertrouwen in.

Fijne feestdagen

Ik wens jou en je dierbaren alvast fijne feestdagen en een fijn 2024. Geeft er een lap op!