Ik hou niet van begrafenissen (wie wel), maar ik vind het wel belangrijk om vrienden en familie te steunen. Hoewel ik tien jaar geleden begrafenissen afgezworen heb, ben ik erop terug gekeerd. Soms is het helaas afscheid moeten nemen van een kennis, vriend of familielid. Maar vaker ga ik om iemand die iemand verloren heeft, te steunen.

Onlangs ging ik naar twee begrafenissen van vrienden die een ouder verloren zijn, beide toevallig aan kanker. Een verschrikkelijk beestje. Deze gedachten kwamen bij me op tijdens de begrafenis.

Enkele random gedachten tijdens een begrafenis

• Oh, het regent. Hoe toepasselijk.
• Een baby kirt tijdens het afscheid. Wat een mooie gedachte dat er ook steeds duidelijk ergens nieuw leven is, zelfs op een begrafenis. Beetje circle of life gevoel.
• Die weent. Hopelijk heeft ze eraan gedacht om een zakdoekje mee te nemen.
• Waar is de kist? Ah, hij zit in een potteke. Oke.
• Wanneer iedereen naar voor mag gaan om iets te doen als afscheid. Wat moet ik dan doen? Ik moet toch dat potteke niet aanraken, hoop ik? Moet ik dan iets zeggen tegen die persoon die ik eigenlijk niet gekend heb? Wat zeg je dan als afscheid? Ik ga gewoon de persoon die voor mij aan de beurt is, nadoen.
• Wat een mooie foto van die persoon.
• Zoveel volk, hopelijk komt er naar mijn begrafenis ook zoveel volk. Nu ik erover nadenk, ik vrees ervoor haha.
• Ik heb altijd gezegd dat ik liever in een kist zou willen, maar zo’n potteke is wel mooi. Misschien moet ik me toch laten verbranden. Maar ik wil dan wel niet uitgestrooid worden, laat mij daar maar goed in zitten.
• Ik zou de persoon die ik kom steunen, echt eens goed willen vastpakken. Maar alles is zo formeel, ik durf dat niet goed.
• Ik wou dat ik echt iets kon doen voor hun.
• Wat een schoon liedje. Welk liedje zou ik willen?
• Zou er een rouwmaaltijd zijn hierna bij de familie? En krijgen mensen dan effectief een hap door hun keel?
• Doodgaan, is eng.

Mijn excuses voor de vrij eerlijke gedachten. Ze zijn alvast niet onrespectvol bedoeld, maar eerder nieuwsgierig. Ik wens elk en iedereen écht veel ruimte toe voor hun verdriet. Ook na de begrafenis, na 5 jaar en na 20 jaar.