Ik ben natuurlijk een catch (grapje), maar mede met mijn verleden en ons klein leeftijdverschil snapte ik helemaal niet hoe Joran toch voor me gekozen had. Natuurlijk ben ik er wel blij mee want we zijn wel gelukkig samen en intussen hebben we onze Remus. Ik zou me geen ander leven kunnen voorstellen.

Bij de vragenronde kreeg ik de vraag hoe Joran en ik elkaar hebben leren kennen en dat vond ik een erg leuke vraag! Zo leuk dat ik er wat dieper op in wil gaan.

Hoe hebben Joran en jij elkaar leren kennen?

Heel toevallig eigenlijk. Het was op festival Dranouter in 2013 via een gemeenschappelijke maat. Die kwam mij tegen en bij hem was Joran. En ik vond Joran direct iets hebben, ik was meteen ingenomen en hij had nog geen woord gezegd zelfs. Ik nam Jorans zonnebril (zo’n cheape zonnebril die je kon winnen bij de Win For Life standje) en zei dat ik de bril morgen ging terugbezorgen, omdat ik hem opnieuw wou zien, haha. En mijn plannetje was gelukt. We waren op Dranouter meteen redelijk close, ik weet nog dat we hand-in-hand gekeken hadden naar de Dolfijntjes. Maar verder waren we behoorlijk braaf eigenlijk. Joran had me dan de week op date gevraagd naar de cinema, en die avond viel dan ook onze eerste kus.

Het jaar 2013

2013 was een raar jaar voor me geweest, een jaar die ik het liefst zo snel mogelijk zag passeren. Ik heb best een raar verleden, zou je kunnen zeggen. Een gecompliceerd verleden, zeg maar. Ik was namelijk getrouwd in 2011 met mijn toenmalig jeugdvriend. Dat was eigenlijk best een slechte relatie (ik bespaar je de details) en was min of meer op de klippen aan het lopen, toen hij verongelukte. En toen werd ik weduwe. Wat een afgrijselijk woord, vind ik dat. Het lelijkste woord dat er bestaat. Maar oké, die stempel kreeg ik dus, ook al voelde ik me nu niet bepaald een weduwe, ik voelde me eerder een alleenstaande.

2013 was het jaar waarin ik dus geen partner meer had en waarin ik best wel veel gaan feesten ben, want dat was mijn manier om wat te copen. Het was het jaar waarin veel van mijn vriendschappen kapot gegaan zijn, jammer genoeg. Maar het was ook het jaar dat ik naar festival Dranouter ging en waar ik Joran leerde kennen.

5 jaar

Joran en ik schelen vijf jaar van elkaar. En dat is allemaal zeker oké, ware het niet dat ik dus vijf jaar ouder ben. Joran was 19 op onze ontmoeting, nog een tiener zou je kunnen zeggen. Ik was er dus 24. De grapjes die we al gehoord hebben, waren ontelbaar: ‘Heb je een toyboy?’ en ‘Op een oude vélo leer je rijden’. Ik ben een oude vélo, jongens. Een oude vélo en weduwe, haha. Wat een fantastische combo.

Maar toen we elkaar ontmoeten onder de wierrooktent bij die gemeenschappelijke maat wist ik het. Hij had nog geen woord gezegd, ik zag hem en ik zweer het: mijn ziel trok naar hem. Ik kan het niet verklaren. En eigenlijk ben ik ook niet zo’n mens die gelooft in liefde op het eerste gezicht. Maar toch was dat daar. Ik was zo aangetrokken. Hijzelf voelde dat allemaal niet zo, zei hij dan later, maar het kan mij op zich niet bommen.

In Dranouter waren we echt onafscheidelijk en na dit weekend vroeg hij me op date naar de cinema. We keken samen naar de slechtste film ooit (die hij gekozen had) en daar hield hij ook mijn hand vast. Daarna gingen we nog even naar de stad om iets te gaan drinken, speelden we een spelletje pool en liet ik mij verslaan (of was ik gewoon slecht) om hem een beloning te geven: onze eerste kus. Ook dan hadden we al het gesprek over mijn verleden, hij wist het al van zijn vrienden blijkbaar. Maar het gaf niet. Het gaf allemaal niet. Hij zag mij.

Zeven jaar intussen

Intussen is 2013 al 7 jaar geleden, zijn we getrouwd en hebben we een prachtige Remus. Door hem heb ik nu ook tal van nieuwe vrienden, al knagen die vriendschappen van vroeger af en toe wel nog. Maar Life is good.

Natuurlijk zijn er ook hobbels bij ons op de weg, maar we kunnen best goed communiceren en dat maakt onze relatie echt heel goed.

Met hem word ik oud. Of dat is toch mijn plan, alvast. 🙂