Ik ben natuurlijk een catch (grapje), maar mede met mijn verleden en ons klein leeftijdverschil snapte ik helemaal niet hoe Joran toch voor me gekozen had. Natuurlijk ben ik er wel blij mee want we zijn wel gelukkig samen en intussen hebben we onze Remus. Ik zou me geen ander leven kunnen voorstellen.
Bij de vragenronde kreeg ik de vraag hoe Joran en ik elkaar hebben leren kennen en dat vond ik een erg leuke vraag! Zo leuk dat ik er wat dieper op in wil gaan.
Hoe hebben Joran en jij elkaar leren kennen?
Heel toevallig eigenlijk. Het was op festival Dranouter in 2013 via een gemeenschappelijke maat. Die kwam mij tegen en bij hem was Joran. En ik vond Joran direct iets hebben, ik was meteen ingenomen en hij had nog geen woord gezegd zelfs. Ik nam Jorans zonnebril (zo’n cheape zonnebril die je kon winnen bij de Win For Life standje) en zei dat ik de bril morgen ging terugbezorgen, omdat ik hem opnieuw wou zien, haha. En mijn plannetje was gelukt. We waren op Dranouter meteen redelijk close, ik weet nog dat we hand-in-hand gekeken hadden naar de Dolfijntjes. Maar verder waren we behoorlijk braaf eigenlijk. Joran had me dan de week op date gevraagd naar de cinema, en die avond viel dan ook onze eerste kus.
Het jaar 2013
2013 was een raar jaar voor me geweest, een jaar die ik het liefst zo snel mogelijk zag passeren. Ik heb best een raar verleden, zou je kunnen zeggen. Een gecompliceerd verleden, zeg maar. Ik was namelijk getrouwd in 2011 met mijn toenmalig jeugdvriend. Dat was eigenlijk best een slechte relatie (ik bespaar je de details) en was min of meer op de klippen aan het lopen, toen hij verongelukte. En toen werd ik weduwe. Wat een afgrijselijk woord, vind ik dat. Het lelijkste woord dat er bestaat. Maar oké, die stempel kreeg ik dus, ook al voelde ik me nu niet bepaald een weduwe, ik voelde me eerder een alleenstaande.
2013 was het jaar waarin ik dus geen partner meer had en waarin ik best wel veel gaan feesten ben, want dat was mijn manier om wat te copen. Het was het jaar waarin veel van mijn vriendschappen kapot gegaan zijn, jammer genoeg. Maar het was ook het jaar dat ik naar festival Dranouter ging en waar ik Joran leerde kennen.
5 jaar
Joran en ik schelen vijf jaar van elkaar. En dat is allemaal zeker oké, ware het niet dat ik dus vijf jaar ouder ben. Joran was 19 op onze ontmoeting, nog een tiener zou je kunnen zeggen. Ik was er dus 24. De grapjes die we al gehoord hebben, waren ontelbaar: ‘Heb je een toyboy?’ en ‘Op een oude vélo leer je rijden’. Ik ben een oude vélo, jongens. Een oude vélo en weduwe, haha. Wat een fantastische combo.
Maar toen we elkaar ontmoeten onder de wierrooktent bij die gemeenschappelijke maat wist ik het. Hij had nog geen woord gezegd, ik zag hem en ik zweer het: mijn ziel trok naar hem. Ik kan het niet verklaren. En eigenlijk ben ik ook niet zo’n mens die gelooft in liefde op het eerste gezicht. Maar toch was dat daar. Ik was zo aangetrokken. Hijzelf voelde dat allemaal niet zo, zei hij dan later, maar het kan mij op zich niet bommen.
In Dranouter waren we echt onafscheidelijk en na dit weekend vroeg hij me op date naar de cinema. We keken samen naar de slechtste film ooit (die hij gekozen had) en daar hield hij ook mijn hand vast. Daarna gingen we nog even naar de stad om iets te gaan drinken, speelden we een spelletje pool en liet ik mij verslaan (of was ik gewoon slecht) om hem een beloning te geven: onze eerste kus. Ook dan hadden we al het gesprek over mijn verleden, hij wist het al van zijn vrienden blijkbaar. Maar het gaf niet. Het gaf allemaal niet. Hij zag mij.
Zeven jaar intussen
Intussen is 2013 al 7 jaar geleden, zijn we getrouwd en hebben we een prachtige Remus. Door hem heb ik nu ook tal van nieuwe vrienden, al knagen die vriendschappen van vroeger af en toe wel nog. Maar Life is good.
Natuurlijk zijn er ook hobbels bij ons op de weg, maar we kunnen best goed communiceren en dat maakt onze relatie echt heel goed.
Met hem word ik oud. Of dat is toch mijn plan, alvast. 🙂
Oh zo’n mooi verhaal! Om een romantische film van te maken … 🥰
Dank je wel, zo’n mooi compliment!
Heel mooi om te lezen ❤️
Dank je wel! 🙂
Wat een mooi en bijzonder verhaal! Wat mooi ook dat je meteen wist dat hij degene voor je was, zeker na zo’n naar jaar.
Grappig trouwens, ik heb mijn partner ook in 2013 leren kennen en wij schelen ook in leeftijd, dan wel meer, 13 jaar namelijk en hij is ouder, maar leeftijdsverschil doet er inderdaad niet toe als je van elkaar houdt. Het is de liefde die telt, niet de jaren.
Dat was echt een gek moment, zo dat besef dat er meteen was. Ah, maar zo zie je maar, leeftijd doet er op zich weinig toe hé. Mooi gezegd, het is inderdaad de liefde die telt!
Oh wat een mooi verhaal! Ook al is er een triestig kantje aan. Wat een heftig jaar moet dat geweest zijn, want zo jong weduwe worden, lijkt me echt heftig!
En het leeftijdsverschil maakt helemaal niet uit, ik ken heel wat mensen waarbij de man een pak jonger is (soms zelfs 20 jaar jonger)… als jullie elkaar graag zien en het met elkaar kunnen vinden, is dat hetgene dat telt!
Dank je wel, het voelt allemaal ook heel dubbel aan. Het voelt soms alsof ik gewoon een ander persoon ben dan wie ik was voor 2013. En inderdaad, leeftijdsverschil doet er op zich helemaal niet toe, maar het was in het begin toch even slikken, haha.
Wat een mooi verhaal en fijn te lezen dat alles zo bevalt. Dat moet niet niets zijn geweest; zo jong al weduwe. Knuffel!
En juist dan he, op de momenten dat je het niet verwacht is het daar. BAM.
Dat jullie nog maar als gezinnetje gelukkig mogen zij n & blijven. Is je gegund <3
Oh, dank je wel! <3
O wauw, dat is wel echt een heel bijzonder verhaal! Wat een bizar jaar was 2013 dan voor jou.
Je slaat echt de nagel op de kop. 2013 is het jaar dat zo snel mogelijk voorbij mocht gaan, maar waar ik ook Joran heb leren kennen. Waar ik elk jaar stilsta: al 7 jaar dood. Al 7 jaar een gelukkige relatie. Gek dat het allemaal zo kortbij valt, maar dat kies je niet, natuurlijk. Als ik heel eerlijk ben, is 2013 ook het jaar waardoor ik echt een verschrikkelijke afkeer gekregen heb van oneven getallen. 2013 klinkt eng in mijn ogen, en dat is oneven. Dus nu vind ik alle oneven dingen eng, haha. Het zit vooral in mijn hoofd, hoor, het is niet dat ik mijn leven erdoor laat leiden, maar het zit soms wel in mijn hoofd.
• Wauw wat fijn om deze allemaal te weten.
• Gelukkig heb je nu een leuke man en een fijne gezinnetje.
• Maar ik denk dat het niet echt vrienden waren, want anders zouden ze zo niet tegen je doen en laten vallen.
• Gelukkig heb je nu een nieuwe vriendenkring.
• hahaha, 5jaar is nog niet echt een groot leeftijdsverschil toch.
• Ik en mijn man schelen 9jaar met elkaar, hij is wel ouder. Maar ik denk dat de leeftijd geen rol speelt maar eerder de liefde en vooral gelukkig zijn. Dat is het voornaamste vind ik.
Wat een lieve reactie, leuk om die dingen allemaal eens benoemd te zien. Je hebt helemaal gelijk, die leeftijd doet er totaal niet toe. Het was gewoon even slikken in het begin wel, haha. Liefde en gelukkig zijn, is inderdaad het voornaamste, en dat ben ik ook! 🙂 Bedankt voor je lieve reactie! <3
Moh in Dranouter! Wij waren daar dan ook hé, we werkten er als vrijwilliger. Zo tof!
Leuk koppel zijn jullie!
Serieus? 😀 Wij waren ook vrijwilliger, haha! We deden 1 jaar de nooduitgangen en daarna stonden we nog 3 jaar aan de foodbar in ’t Folk zelf. Dit was tot en met 2018, in 2019 was Remus geboren en zijn we wel 1 dag gegaan met onze 6 weken oude baby, maar konden we natuurlijk niet werken. Waar stond jij? 🙂
Een mooi verhaal. Met een beetje een weemoedige bodem, ondergrond.
Mijn ma is ook 5 jaar ouder dan mijn stiefvader. Het maakt niks uit, helemaal niks. Hoe ouder je wordt, hoe futieler dat leeftijdsverschil zal worden. En eigenlijk is het goed zo. Want vrouwen leven statistisch gezien langer dan mannen 😉
Ja, dat is inderdaad zo! Ik ga daar volledig mee akkoord, zeker nu maakt het niet (meer) uit. Maar toen hij 19 jaar was, was dat toch even slikken. Hij studeerde toen ook nog en ik was al aan het werk, dan sta je ook nog heel anders in het leven. Maar we leerden elkaar kennen in augustus en in september besloot hij te stoppen met school en te gaan werken. Dat was volledig zijn eigen keuze, ik denk niet dat ik daar iets mee te maken heb gehad (bewust toch).
Jullie zijn een leuk stel!
Oh, dat vind ik lief dat je dit zegt, dank je wel!