Ik werd steeds de laatste gekozen in de lessen lichamelijke opvoeding. Geen idee of dit door mijn onkunde in sport was of doordat ik een eenzaat was, misschien was het wel een combinatie van beide. Maar het is duidelijk dat ik geen topper ben in sport, verre van. En toch slaagde ik erin om mijn doel te behalen en ik verklap je graag hoe dat gegaan is!
Het is waar, gans mijn schoolcarrière werd ik gekozen als laatste, heel af en toe als voorlaatste. Natuurlijk deed dat pijn, maar ik ben altijd al een eenzaat geweest en in het middelbaar had ik wel vrienden maar dat waren vooral jongens. Ik had één vriendin maar die was ook niet erg populair in L.O. dus vaak waren wij twee als laatste gekozen, wat extra vervelend was want zo zaten we nooit in hetzelfde team.
Maar goed, intussen is dit ook al 13 jaar geleden (say what) en mijn punt is dat ik dus heel slecht ben in sport. Lopen vond ik verschrikkelijk. De bieptest. Kill me now. Maar ook andere dingen zoals volleybal (want onhandig) en basketbal (want oog-hand coördinatie), no thanks. Het enige wat ik een beetje fijn vond was turnen. Ik durfde, en als je durft in turnen, dan raak je wel ergens. Iemand vertelde me dat de ganse klas hun hart vast hield als ik een sprong maakte maar ik heb geen brokken gemaakt, gelukkig.
Je zou dus wel kunnen zeggen dat ik een kneusje ben in sporten. Bij een teambuilding ben ik nog steeds paniekerig: ‘Het is toch niets sportief, he’. Of als we iets doen met de familie of vrienden die wat sportief van aard is, ben ik al in de stress, want stel je voor dat ze zouden ontdekken dat ik de conditie heb van een schildpad.. Ik was daar wel echt mee bezig.
En toen zag ik verschillende mensen op Instagram starten met Start2Run tijdens de lockdown en besliste ik dat het tijd was het ook nog eens te proberen. Mijn derde poging, denk ik. Een lesje per keer.
En het is me gelukt! Vorige week rondde ik les 27 af, de laatste les. Ik deed het wel in mineur want het ging echt niet goed waardoor ik een stukje moest wandelen. Ik vond het echt heel jammer de laatste les zo te moeten eindigen (dat zette ik ook op mijn Stories op Instagram), maar ik werd bemoedigd door heel wat mensen en dat deed deugd. Ik kwam tot de conclusie dat het oké is en dat ik het toch geëindigd heb.
En gisteren liep ik 6,30 kilometer, zomaar, alsof het niets is.
Dat was aan een tempo van 6,35 minuten per kilometer. En dat had ik eigenlijk nooit durven dromen! Ik ben echt zo blij dat het gelukt is en ik begin nu ook zo’n type worden dat lopen echt ziet als ontspanning en goede manier om mijn hoofd leeg te maken. Op mijn loopmomentjes ben ik ook echt eens alleen, dat gebeurt bijna enkel dan, vooral te danken aan deze tijden.
Toen ik begon met Start2Run ging ik dood van die twee minuten lopen aan een tempo van meer dan 8 minuten per kilometer.
Maar ik heb dus goed nieuws! Als dit kneusje – dat steeds als laatste gekozen werd in sport – het kan, dan kan jij het zeker! En ik heb voor jou de grootste tip: bouw op. Doe het rustig aan. Het is beter om trager te gaan en het vol te houden dan te focussen op een tempo. Toen ik begon met Start2Run ging ik dood van die twee minuten lopen aan een tempo van meer dan 8 minuten per kilometer. Je moet ergens starten, niet? Luister naar je lichaam.
En laat je niet beïnvloeden door een offday. Ik sta hier dikwijls uitgeput op en met hoofdpijn, en intussen heb ik ontdekt dat lopen daar een goed medicijn tegen is. Echt waar! Gewoon doen! En zoek ook het beste moment voor jou om te gaan lopen. Ik loop bijvoorbeeld het liefst in de ochtend en mijn dagen zijn steeds woensdag – vrijdag – zondag.
Enne, als je start, ben je al veel verder dan al degene die in de zetel blijven plakken. Go you!
(ik kom een beetje achter, blogschade aan het inhalen)
Zo herkenbaar! Hier ook een sportkneusje. Lopen was eigenlijk toen het enige waar ik nog iets vanaf bracht. Ik zie al mijn hele leven niet goed, dus de balsporten in de turnles (en de leerkracht had het ongelooflijk voor volleybal, ik haatte het) waren niks voor mij, en ik werd ook altijd als laatste gekozen. Eigenlijk zijn we best met veel, als ik hierboven de reacties lees.
En nu sport ik ook, tot mijn grote verbazing. Lopen doe ik niet meer, maar wel fietsen. Liefst alleen, om mijn hoofd leeg te maken. Soms met mijn man, maar dan komt er van hoofd leegmaken niet veel.
Tijdens de revalidatie na mijn ziekte heb ik ontdekt hoe belangrijk opbouwen inderdaad is. En daar hou ik me nu strikt aan. In de winter lig ik meestal een paar maanden stil (ik ben een goed-weer-fietser), en daarna is het toch echt wel kwestie van niet teveel in één keer te willen.
In de winter wandelen we wel wat vaker, en dat vind ik ook fijn. En het is waar: wandelen is ook een goede sport, soms meer inspannend dan je verwacht. Je beweegt, en dat is het belangrijkste.
Dat bedoel ik dus helemaal! Wat fijn dat je rust vindt door te fietsen! En daar zeg je zoiets, volleybal was ook niets voor mij, mijn klasgenoten doken altijd weg uit angst als ik aan de beurt was, hahaha. Ik ben echt superonhandig!
Wat supergoed van je! En herkenbaar ook 🙂
Dank je! Wat fijn dat het herkenbaar is (of net niet, want als laatste gekozen zijn, is doorgaans niet zo leuk).
Super goed gedaan, Tamara! Je mag trots zijn op jezelf 😀 Ik ben blij dat ik begin dit jaar yoga heb ontdekt. Voor mij is dat zo ideaal om te bewegen, spieren te gebruiken die ik anders niet gebruik en het doet me mentaal ook goed. Verder probeer ik soms eens te gaan wandelen in de buurt met wat muziek of een podcast in mijn oren. Bij lopen vrees ik dat ik meteen de lat te hoog voor mezelf zou leggen… Of misschien is het net een goede oefening in mildheid voor mezelf?
Dank je wel! Is heel fijn om te horen! Yoga en wandelen zijn ook erg goeie sporten, het is vooral belangrijk om te gaan bewegen in hoe jij dat zelf haalbaar en comfortabel ziet. Bij het lopen, is het bij mij inderdaad ook een evenwicht zoeken tussen het aankunnen en niet te veel/snel te willen. Maar eigenlijk is het net de kunst te luisteren naar je lichaam en het te volgen naar waar het kan, beetje met een keer.
Super goed bezig! Ik ben sinds oktober beginnen trainen met Start to run. Na drie zwangerschappen had ik nul conditie meer. In december liep ik 5 km op de Warmathon. Dat was voor mij genoeg, maar tijdens Corona begon ik langere toeren te lopen. Gewoon om even weg te zijn van mijn kids, haha. Nu loop ik soms al 10 km. Ik had ook nooit gedacht dat ik dat zou kunnen, maar je ziet, wonder zijn de wereld nog niet uit ;-).
Wow, wat een cool succesverhaal! Hha, ik loop nu ook om gewoon even weg te zijn en alleen te zijn met mijn hoofd. 10 kilometer, wow! Ik hoop dat ik dat ook (ooit) kan! Ook echt goe bezig!
Haha van ’t eerste tot ’t laatste herkenbaar. Inderdaad: oog-handcoördinatie en van die dingen, dat is mij ook niet gegeven. Maar lopen, ik vind dat heerlijk. Wel geen idee waarom mensen op een loopband lopen, zo’n mysterie. Je motiveert mij zelfs want ik zit nog niet aan die 6,5 km zonder wandelen want ik loop nog met te weinig regelmaat, maar kijk, door jou denk ik een effort te doen:)
Yess, hoe leuk is dit! Wat fijn dat ik je kon motiveren! Regelmaat is wel echt de key, denk ik. Want ik ben echt een kneusje zonder conditie, maar als ik het kan, jij zeker!
Goed bezig! Het lopen stond hier op een laag pitje, maar vandaag heb ik de loopschoenen nog eens aangetrokken en heb ik 3 km op 20 minuten. Woensdag naar de 25 minuten en zo opbouwen… voor mij een hele prestatie want ik loop echt niet graag.
Naast het lopen doe ik nu ook een work-out van Gina B (te zien op Youtube)… heel leuk om te doen!
Oh, die workout ken ik niet, ik zal het eens opzoeken, merci voor de tip! En 3km in 20 minuten is wel echt supergoed zeg! Go you!
Goed gedaan! Ik werd ook altijd als laatste gekozen bij gym, want ik kon letterlijk niks. Hardlopen is niet mijn ding, maar ik wandel wel veel en doe agility met mijn hond.
Dank je! Zo lang we bewegen hé, ik denk dat dat het bijzonderste is!
Ik heb een jaar of vijf geleden ook start to run geprobeerd maar ik vond lopen echt niet tof. Ik denk nu soms wel eens dat ik na mijn zwangerschap nog een poging wil doen maar we zullen het dan moeten zien :p Ik werd trouwens ook altijd als laatste gekozen om dezelfde redenen: eenzaat en slecht in sport. Geen conditie, geen kracht, geen goeie coördinatie.
Ik heb dus wel vandaag beslist dat ik – toevallig dus ook – op woe, vrij en zo wat wil yoga’en maar dan in de woonkamer in de hoop dat het me helpt met mijn bekkenpijn.
Ah ja, heel erg herkenbaar! Bij mij was het dus net hetzelfde! Ik ben nu echt wel blij dat ik het volgehouden heb, maar ik was ook gestart tijdens de lockdown van Corona en toen was dit gewoon een manier om eens buiten te komen en dat heeft mij wel extra gemotiveerd. Nu vind ik het eigenlijk erg leuk om te doen, iets wat ik nooit verwacht heb eigenlijk, haha! Yoga is eigenlijk ook wel heel tof, ik duim mee dat het helpt tegen je bekkenpijn!
Geweldig! Ik loop ook op woe, vr en zo 🙂 ik doe dat al 3 jaar en had nooit de behoefte om meer dan 5 km te lopen, maar sinds ik in de fb-groep van de podcast Loop uit de ratrace zit, ben ik aan het trainen voor de 10 km. Supermotiverende groep!
Amai, al 3 jaar! Dat vind ik echt een topprestatie! En goeie tip van die fb-groep, ik ga eens piepen, want 10 km kunnen lopen staat wel op mijn bucketlist. Maar meer hoeft echt niet!
Sjiek gedaan, proficiat zeg !
Hoe lief, dank je wel!