Selecteer een pagina

De tijd gaat snel! Hier komt alweer een overzichtje van mijn week. Dat is eigenlijk week 5 in de lockdown. Are we there yet?

Regelmaat

Zo voelt deze week wel aan. Dat klinkt positief en ik probeer het ook positief te benaderen, maar eigenlijk zou ik hier evengoed kunnen zeggen: meer van ’t zelfde. Op zich heb ik zo’n geen grote problemen met de lockdown, maar wat ik zwaar vind is het gevoel van opgesloten te zitten (wat het woord lockdown natuurlijk letterlijk wil zeggen, I know).

Mijn dagen zijn behoorlijk druk, ik hou me bezig met werken, baby, huishouden, bloggen en ik help een vriendin met een project. Ik vind de meeste dingen hiervan heel erg leuk maar het voelt soms erg druk aan, alsof ik me in drie moet splitsen ofzo. Mijn dagen beginnen rond 7 uur en om 22 uur lig ik nu meestal in bed. Veel vrije tijd is er niet (of voel toch niet zo aan) en als ik vrije tijd heb, vul ik het eigenlijk te weinig ontspannend in, know what I mean?

Regelmaat als in: ik deed opnieuw veel wandelingen, ik deed dapper verder met Start 2 Run (zit al aan les 6) en daar ben ik best trots op.

Start 2 Run
Start 2 Run
Start 2 Run

De wandelingen waren ook heel fijn, doet deugd om buiten te komen. Wij hebben het geluk dat we op 10 minuutjes wandelen in een bos zitten. Toegegeven: het is geen groot bos maar bos is bos, hé. Remus had z’n petje op en toen het wat warm is, heb ik het afgedaan en ben ik het helaas verloren. Ik postte het nog op de gemeentegroep op Facebook en mensen hadden het wel degelijk zien liggen in het bos, maar toen ik ernaar zocht, was het helaas al weg. En het is maar een petje hé, maar ik vind het echt heel erg stom.

Met de baby op wandel

Deze foto is dus de laatste keer met z’n petje.

Huis projectjes

Manlief is (op hier en daar een dag na) economisch werkloos dus hebben we wat nagedacht over huisprojectjes. Eigenlijk heb ik vooral het gevoel dat we beter onze tijd nuttig besteden, terwijl we dat eigenlijk al sowieso doen. Aja, want ik werk en er is hier een loslopende baby. Dus weet manlief hem eigenlijk wel goed bezig te houden. Maar toch vind ik dat we eens kunnen nadenken over het huis.

Intussen zijn we (mijn man) naar de Brico geweest en zullen we de zolder op het gemak aanpakken. De babykamer is eigenlijk superklein, nu nog goed voor een baby maar als hij ouder wordt, zal het te klein zijn, of als er ooit nog een baby aankomt.. Dus moest onze zolder omgebouwd worden tot een kamer. We haalden verf in huis en kochten ook laminaat. De muren worden zoiets:

Jongenskamer
foto van mamaweetjes.nl

Daarnaast gaan we de indeling van onze berging en garage wat anders aanpakken, zodat er wat meer spullen opgebergd kunnen zijn. We hebben namelijk best wel een klein huis en dat wil zeggen dat ons gerief die nu op zolder staat ergens terecht zal moeten kunnen komen, eenmaal onze jongen daar slaapt. Onze laminaat wordt grijs eik.

Groeien

Niet als in personal growth, maar onze baby groeit zienderogen. Hij kan zichzelf nu optrekken en beleeft nu veel plezier aan het verkennen van alles waar hij daardoor nu wel aan kan. Helaas komt er ook wel eens een tuimeling van, maar al doende leren ze, zeker? Mijn moederhartje breekt dan wel soms een beetje en ik moet mij inhouden om hem dan niet te veel te beschermen. Maar hij heeft ruimte nodig om ook te leren.

Baby rechtop

EN zijn tandje is eindelijk doorgekomen, ik denk dat hij al bijna 2 weken last had (en nog steeds een beetje) van dat tandje dus ik ben echt zo blij dat het eruit is. Hij heeft nu 6 tandjes, 4 onderaan en nu recentelijk 2 bovenaan. Die bovenaan waren precies wel het pijnlijkst, maar dat zijn natuurlijk ook de grootste tandjes.

Opgesloten

Ik kan dit gevoel deze week niet van me afschudden. We hebben een weekje verlof midden mei (met Hemelvaart) en ik had naïef gehoopt dat er wel weer wat meer open zou zijn, zoals buiten terrasjes en winkeltjes, alles op veilige afstand. Maar dat zal niet het geval zijn. En dat vind ik toch moeilijk. Hoewel ik me creatief kan bezighouden met mijn blog, apple pencil, … heb ik het gevoel dat het allemaal meer van ’t zelfde is. En ik besef natuurlijk ook wel dat veiligheid en gezondheid boven alles is en dat het misschien wel erg naïef was om zoiets te gaan hopen, maar laten we zeggen dat ik er gewoon verdrietig van ben. Ik spreek mij bewust niet uit over de veiligheidsraad en hun beslissingen. Ik vertel liever enkel het gevoel dat ik beleef tijdens de lockdown.

Normaal had ik een reisje in maart maar dat is natuurlijk niet doorgegaan en ik weet niet goed wat ik moet denken van de zomer. Ik twijfel om gewoon iets te boeken binnen België, dat ik gratis kan annuleren indien nodig. Maar waar dan? De kust? De Ardennen? Wil ik wel weg met een 1 jaar oude baby? We denken er eventueel ook over een camper te kopen, maar lukt dat met baby?

Wat zouden jullie doen?