Wat is het lang geleden dat ik veel prikkels te verwerken kreeg. Met die Corona zou een mens nog vergeten hoe het is om veel prikkels binnen te krijgen want deze tijden zijn best wel prikkelarm. En daardoor was het voor mij echt aanpassen om weer wat meer onder de mensen te komen.
Vandaag gingen we naar de schoonfamilie om te barbecueën en het was de eerste keer in zeer geruime tijd dat ik eigenlijk onder zoveel mensen kwam. En ik vond het best zwaar om weer zoveel prikkels binnen te krijgen en dit te gaan moeten verwerken. Ik ben het duidelijk niet meer gewoon, niet dat ik daar vroeger geen last van had, maar toch duidelijk wat minder.
Ik was niet de enige die het niet meer gewoon was, ook Remus was een beetje uit zijn doen. Het duurde forever vooraleer hij daar wilde slapen en dat bezorgt mij dan ook weer stress.
Natuurlijk was het wel fijn om familie terug te zien. Maar achteraf voelde ik me echt uitgeblust. Ik had alleen maar zin om in mijn bubbel te kruipen en er maanden niet meer uit te komen. Maar dat kan ook wel te maken hebben met het feit dat ik ook al redelijk wat op mijn bord heb rond werken met de kleine erbij en intussen een huis verkopen. Gelukkig is dit tijdelijk, hé. Komt allemaal wel goed!
Enfin, ik wou het even kwijt!
Herkenbaar maar ik heb daar altijd last van als ik met (schoon)familie afspreek. Ik vond die lockdown daardoor wel fijn 🙂 Heb me ook voorgenomen om nu bijlange zoveel dingen niet meer in te plannen als ik vroeger deed.
Ja, exact! Het baby-excuus is wel echt handig en gebruik ik nu nog 😀
Herkenbaar. Van niets, naar weer heel veel is hier ook serieus wennen.
Ja, exact! Dat voel ik dus ook! Maar gelukkig is de ‘heel veel’ wel beperkt in tijd dus vandaag ben ik alweer de oude. 🙂
Oh herkenbaar!! Ik had het ook de eerste keer toen er weer meer collega’s waren. Ik moest er toch weer even van bekomen. En bij mij had het ook te maken met een verhuis die ik had heel in het begin van corona.
Aja, als je inderdaad zoiets stressy moet doen als verhuizen, moet er al niet veel meer bijkomen, alleszins al geen corona enzo. Ikzelf ben tot nu toe nog niet buitenshuis gaan werken, maar zal inderdaad ook wel wenen zijn.. Ik snap je!
Spijtig genoeg heel herkenbaar en ook nog een struikelblok voor mezelf. Ik vind het op het moment zelf zo lastig om dan nog te blijven en zou beter vertrekken maar met vriendlief is dat niet altijd even gemakkelijk…
Zorg goed voor jezelf, Tamara. Jezelf nadien terug op adem laten komen is zo belangrijk.
Dat vind ik ook zo herkenbaar! Mijn vriend is gelukkig ook als ik en als ik het beu ben, is hij het meestal ook beu, maar ook niet altijd. Dus ik snap dat het niet even gemakkelijk is. Laten we inderdaad goed zorgen voor onszelf 🙂
Heel herkenbaar, alhoewel ik er in het normale leven ook al last van had. Maar het is inderdaad even wennen dat alles weer wat normaler wordt. En dan zit je ook nog met het verkopen van een huis, het is niet niks 😉
Ja hé, ik heb daar stiekem ook in het normale leven een beetje last van maar nu toch nog net iets meer. Fijn te lezen dat het toch herkenbaar is!