Vier jaar ben je. En zo groot al opeens.

Het valt niet te beschrijven hoe trots ik ben op jou, hoe heerlijk (anders) jij bent en hoe mooi. Zo puur.

Iemand zei me onlangs: “Als Remus lacht, kun je niet anders dan ook vrolijk zijn.” En dat klopt, met jouw lach verwarm jij ruimtes. Zelfs de verdrietigste mensen kunnen niet anders dan mee lachen met jou, je bent zo enorm aanstekelijk. Jouw lach komt ook puur vanuit plezier, en wat een plezier heb jij uit de kleine dingen.

Favorieten dit jaar: de zandbak met stip op nummer 1. De trampoline en alles met water scoort ook goed. Er was een teken- en kleurfase, een puzzelfase en een knipfase.

Wat een jaar was dit, mijn lieve vriend. We hebben zoveel van je gevraagd en bij momenten kreeg je het moeilijk, maar eigenlijk deed je het altijd zo goed. Tijdens therapie zagen we je een stukje openbloeien in een jongen met een rustige werkhouding en aandacht voor de opdrachten. Je praat nog niet, maar je begrijpt al veel meer. Je volgt heel simpele opdrachten nu op.

Je hersens werken anders, maar daarom niet minder goed. Ik ben zo ongelooflijk trots op jou. Een van mijn lievelingsmomenten van de dag is wanneer ik je mag afhalen van school en je echt letterlijk in mijn armen springt. Of wanneer je komt knuffelen in de zetel.

We leren je nu papiertjes in de vuilbak gooien en dat doe je supergoed. Vandaag vond ik er wel mijn horloge in terug, maar niet voordat je het klepje eraf gehaald had, natuurlijk. Kleine deugniet. Nuja, ook jij mag weleens kattekwaad uithalen, hoor.

Jarig zijn op de laatste volle schooldag én op schoolreis zijn. Ik hoop dat je een superfijne dag hebt.

Gelukkige verjaardag, Remusje. Wij houden van jou, jouw lach is onevenaarbaar.

PS: helaas geen superleuke foto’s samen want jij staat niet zo graag op de foto en dat respecteer ik. 🙂